Πριν λίγες μέρες, τα εγκαίνια μιας παιδικής χαράς, δωρεά της οργάνωσης  “Πάνος & Χρυσηίδα-Βοήθεια στα παιδιά”, μου έδωσαν την ευκαιρία να ταξιδεύσω  μέχρι την Τήλο.

Τις ιδιαίτερες ομορφιές του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού, μπορείτε σίγουρα να πληροφορηθείτε από τα σχετικά ενημερωτικά έντυπα. Οι δικές μου πληροφορίες-λιγότερο ίσως γνωστές, εστιάζονται στο καίριο θέμα, που απασχολεί σίγουρα όχι μόνον την ελληνική κοινωνία αλλά και όλη την Ευρώπη.

Προσφυγικές ροές λοιπόν και στην Τήλο.

Ο λόγος της δυναμικής δημάρχου του νησιού-Μαρία Καμμά για το σχετικό θέμα, είναι χειμαρρώδης.

Το 2010, πλοίο με προορισμό την Ιταλία, «ξεβράζει» στα βράχια του νησιού πρόσφυγες. Η συνδρομή των κατοίκων όχι μόνον περιστασιακή, αλλά σε βάθος χρόνου, αφού από τους πρόσφυγες αυτούς, τρία ασυνόδευτα παιδιά-Αφγανοί, παρέμειναν μέχρι πρόσφατα στο νησί  και τέλειωσαν το ελληνικό σχολείο.

Το 2012, φθάνουν στο νησί, από την Τουρκία, 1000-1500 πρόσφυγες.

Τον Αύγουστο 2015, οι προσφυγικές ροές ανέρχονται σε  5500-6000 άτομα.

Τον αριθμό αυτό των προσφύγων, συνέλεξαν οι κάτοικοι, με δικές του βάρκες, εξαιτίας έλλειψης λιμενικών σκαφών. Τους κατέγραψαν οι δημοτικοί υπάλληλοι, αν και δεν ήταν αρμοδιότητά τους. Ο δήμος τους στέγασε στο δημοτικό σχολείο και οι κάτοικοι, με εθελοντική εργασία και οικονομική βοήθεια φρόντισε για τις ανάγκες της διαμονής και διατροφή τους, αφού το κρατικό κονδύλιο για σίτιση, αφορούσε μόνον αυτούς που θεωρούνταν «κρατούμενοι» και ανέρχονταν σε ποσό 5,87€ ημερησίως.

Στη συνέχεια ο δήμος, με άτυπη συμφωνία, πήρε ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο, που ανήκει στην εκκλησιαστική περιουσία και με την οικονομική ενίσχυση του σωματείου αλληλεγγύης «Solidarity Now», που χρηματοδότησε τα καταλύματα-containers και τις τουαλέτες, το διαμόρφωσε σε χώρο για την φιλοξενία προσφύγων.

Τον Σεπτέμβριο –Οκτώβριο 2015, η δήμαρχος ζητούσε από τους εμπλεκόμενους φορείς, να της στείλουν πρόσφυγες για φιλοξενία.

Σήμερα στα δέκα σπίτια, που διαθέτει ο χώρος, φιλοξενούνται 3 οικογένειες και 8 μικρά παιδιά, μεταξύ των οποίων και το βρέφος, που γεννήθηκε στον αέρα μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου.

Αναμένονται άλλες 7 οικογένειες, με μικρά παιδιά, δεδομένου ότι η χωρητικότητα κάθε σπιτιού είναι για 4-6 άτομα.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τις οικογένειες, που θα φιλοξενηθούν εδώ είναι να έχουν καταθέσει τα χαρτιά τους  στην Υπηρεσία Ασύλου, για επανένωση με συγγενείς, που βρίσκονται στην Β.Ευρώπη, όπου και θα προωθηθούν.

Το σχετικό πρόγραμμα του  σωματείου «Solidarity now»  προβλέπει την σίτιση των  οικογενειών αυτών μέχρι τον Ιούλιο 2016. Ο δήμος ωστόσο τους προμηθεύει με τρόφιμα, για να μαγειρεύουν μόνοι τους, αφού τα σπίτια αυτά διαθέτουν, με χρηματοδότηση του, όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό.

Ένας μικρός αγρός δίπλα στον χώρο φιλοξενίας, έχει παραχωρηθεί από τον δήμο, για να φυτεύουν οι οικογένειες τα «ζαρζαβατικά», που χρειάζονται. Έτσι υπάρχει καθημερινή απασχόληση.

Οι πρόσφυγες αυτοί είναι εφοδιασμένοι με νόμιμα έγγραφα, με τα οποία μπορούν να έχουν δωρεάν, σίτιση, πρόσβαση στα μέσα μεταφοράς και στα κέντρα υγείας.

Η σχετική όμως νομοθεσία δεν τους επιτρέπει να εργάζονται. Η δήμαρχος σχολιάζει την ρύθμιση αυτή αρνητικά, διότι όπως πιστεύει «κάπως έτσι αρχίζει η μαύρη εργασία».

Σίγουρα σήμερα η Τήλος διαχειρίζεται μια προσφυγική ροή μικρής κλίμακας. Η διάσταση όμως αυτή, δεν μειώνει την ευαισθησία για την «ανθρώπινη ζωή», που απορρέει τόσο από τις προσπάθειες των υπεύθυνων τοπικών Αρχών  [ακούτε συχνά στην Ελλάδα σήμερα για πρόσκληση φιλοξενίας προσφύγων], όσο και από την συμμετοχή των κατοίκων, ο αριθμός των οποίων από 290 την δεκαετία του 1990, χάρη στην πολιτική των δημοτικών αρχόντων του νησιού. ανέρχεται σήμερα σε 550 και αυτό όχι από γεννήσεις, αλλά από την επιστροφή και εγκατάσταση στο νησί Τηλιακών,  Αθηναίων ακόμη και ευρωπαίων πολιτών .

Θα ήταν ίσως ακόμη χρήσιμο να αναφέρω ότι η θέση του αγροτικού γιατρού παραμένει κενή, αφού οι επανειλημμένες προκηρύξεις αυτής, έχουν παραμείνει  χωρίς ανταπόκριση.

Έτσι την παροχή υγείας στο νησί έχει αναλάβει η Οργάνωση των «Γιατρών του Κόσμου».

Εύη Παλαιολόγου

Μάιος  2016